A few words on the exhibition “The Architect’s Signature”
From the first representations of the ancient city of Nippur, found in Assyrian reliefs from 1500 B.C., which show the functions of different spaces with an architectural level of detail and understanding about space and the role of “place”; to Leonardo da Vinci’s diagrams and ideograms depicting edifices, urban spaces, weapons, sculptures, and flying machines; to the manifestation of Le Corbusier’s ideas in different phases of his professional life in the form of diagrams, or the sketches he made toward the end of his life reflecting his tendency toward sculptural forms not merely as an architect and urban designer, but also as an extremely sensitive painter, sculptor, and poet; these are all examples of the discovery and understanding of space, the transference of this understanding to the hand, and ultimately its expression through sketches and three-dimensional models. Alternatively these designs and sketch models were also used to facilitate the architect and his design team in developing and completing their design ideas.
In the first years of the establishment of the School of Fine Arts at Tehran University, influenced by the Beaux Arts in Paris, architectural education in Iran was shaped by this form of place and space creation. The first students of this School, who later became its instructors, insisted on this method of architectural representation up to the present time, when education is going through a period of eclectic methodologies and the use of a wide range of software has led to different ways of producing and representing ideas and space. Although preliminary drawings and diagrams depicting the architect’s initial ideas, and sketches of architectural and urban spaces continue to remain an undeniable part of the design process.
This exhibition is an attempt to compile a history of Iranian architects from this particular period in time, from a moment in time when Vartan Hovanesian wrote, “One must constantly remain modern …”, to the different conceptual methods reigning Iran’s contemporary architecture until now …
Persia Gharehgozlu
October 27, 2017
چند خطی درباره نمایشگاه " خط معمار"
از اولین بازنمایی های شهر نیپور که از نقش برجسته های آشوری به دست آمده است و قدمت آن به 1500 سال پیش از میلاد می رسد و کاربردهای مکان را با دقتی معمارانه از فضا و درک و توصیف نقش مکان در زیست جهان مطرح کرده است تا ایدئوگرام ها و طرحهای لئوناردو داوینچی برای بیان بناها و فضاها ی شهری ، ادوات جنگی ، مجسمه ها و دستگاههای پرواز تا بروز ایده های لوکوربوزیه در قالب دیاگرام هایی که مانیفست های فکری اش را در دوره های متفاوت فعالیتش آشکار می کند و یاطرحها و اتودهایی که در اواخر عمر ترسیم کرد و نشانگرگرایش های تندیس گونه اش نه به عنوان فقط یک معمار و شهرساز بل یک نقاش ، مجسمه ساز و شاعر با حساسیت فوق العاده است، همگی بیان گر طیف هایی از ذهنیات ، کشف و درک فضا و انتقال آن به دست و در انتها بروزش توسط ترسیم ها و مدلهای حجمی است . در منظری دیگر این ادراکات از خلق فضا در قالب ترسیم ها و اتودهای حجمی به معمار و دستیاران طراحی در مراحل پیشروی طرح و روند تکامل آن نیز یاری می رساند .
فضای آموزشی معماری ایران در سالهای اولیه تأسیس دانشکده هنرهای زیبای تهران و تحت تأثیر مدرسهء هنرهای زیبای پاریس( بوزار) از همین روند خلق مکان و فضا بهره برد و دانشجویان قدیم و اساتید بعدی، بر این نحوهء تولید و بازنمایی معماری پافشاری کردند تا به امروز که این فضای آموزشی در دوره ای از التقاط شیوه های متفاوت به سر می برد و استفاده گسترده از نرم افزارها ، به شیوه ای دیگر از تولید فکر، فضا و بازنمایی مشغول است، هرچند، همچنان طرحها و تفکرات اولیه معماران و اتودهای آنان از دیگر فضاهای معماری و شهر ، بخشی انکار ناپذیر از روند طراحی است .
نمایشگاه حاضر تلاشی است بر گرد آوری اين ترسيمات و ماكتها از معماران دوره تحول ایران، ازهمان نقطه ای که وارطان هاوانسیان نوشت :" یکسره باید مدرن بود.." تا شیوه های متفاوت فکری حاکم بر فضای معماری معاصر ایران ، تا به اکنون ..
پرشیا قره گوزلو
5 آبان ماه 1396
